Η σαρωτική ψήφος για «όχι» στο χθεσινό δημοψήφισμα για τη λιτότητα στην Ελλάδα είναι μια συντριπτική λαϊκή απόρριψη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ατζέντας λιτότητας που έχει ακολουθήσει σε όλη την Ευρώπη από την οικονομική κρίση του 2008.
Η ψήφος είναι μια εκπληκτική πράξη πολιτικού θάρρους, αψηφώντας τις απειλές και τον εκφοβισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της αμερικανικής κυβέρνησης και της ελληνικής άρχουσας τάξης. Μαζί με τη μαζική συγκέντρωση ενάντια στη λιτότητα της ΕΕ την περασμένη Παρασκευή στην Αθήνα, η συντριπτική ψήφος για «όχι» της Κυριακής έχει φανερώσει για μια ακόμη φορά την κοινωνική δύναμη που μπορεί να βάλει τέλος στη λιτότητα και την κοινωνική αντίδραση – την εργατική τάξη.
Το Βερολίνο ήταν επικεφαλής της εκστρατείας της ψήφου για «ναι» που υποστήριζε την τελευταία σειρά απαιτήσεων της ΕΕ για λιτότητα. Αξιωματούχοι της γερμανικής κυβέρνησης έκαναν σαφές ότι πρόθεση τους ήταν να χρησιμοποιήσουν μια τέτοια ψήφο για να πιέσουν για την εκδίωξη της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα.
Πριν το δημοψήφισμα, το Βερολίνο προειδοποίησε ότι η ΕΕ θα αντιδρούσε σε μια ψήφο για «όχι» κόβοντας τις πιστώσεις προς το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Ελλάδας χρεωκοπώντας τη χώρα. Αυτό θα ακολουθείτο με την αποβολή της Ελλάδας από την ευρωζώνη.
Τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης διεξήγαγαν μια αμείλικτη εκστρατεία για ψήφο στο «ναι.» Απόστρατοι αξιωματικοί του ελληνικού στρατού έκαναν δημόσια παρέμβαση την παραμονή του δημοψηφίσματος για να επιτεθούν στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και να απαιτήσουν τη στήριξη της λιτότητας της ΕΕ από τον ελληνικό λαό. Αυτό ήταν μια καταφανής πράξη πολιτικού εκφοβισμού, η οποία, σε μια χώρα που ακόμη φέρει τα τραύματα της επτάχρονης δικτατορίας των ελλήνων συνταγματαρχών, περιείχε μια υπονοούμενη απειλή για στρατιωτικό πραξικόπημα.
Με ποσοστό που ανέρχεται στο 61,3%, που προέρχεται κυρίως από την εργατική τάξη και τα πτωχότερα στρώματα του πληθυσμού, ο ελληνικός λαός απάντησε ψηφίζοντας «όχι.» Αυτή η σαρωτική νίκη, καθώς ήρθε μετά από δημοσκοπήσεις των μέσων ενημέρωσης που πρόβλεπαν μια αμφίρροπη ψήφο, άφησε άναυδο το πολιτικό κατεστημένο στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το στρατόπεδο του «όχι» νίκησε αποφασιστικά σε όλες τις 13 διοικητικές περιοχές της Ελλάδας, σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου εσωτερικών. Οι έλληνες νέοι, από τους οποίους οι μισοί και πλέον είναι άνεργοι λόγω της κατάρρευσης της οικονομίας από τις πολιτικές της ΕΕ, ψήφισαν «όχι» σε αναλογία δύο προς ένα.
Η ψήφος για «όχι» αποκάλυψε το γεγονός ότι οι πολιτικές της ΕΕ κάτω από την ηγεσία της γερμανίδας καγκελλάριου Άνγκελας Μέρκελ δεν έχουν καμμία λαϊκή υποστήριξη ή δημοκρατική νομιμότητα
Από το 2009, οι μεγάλες δυνάμεις έχουν επιδιώξει να διασώσουν τον ευρωπαϊκό καπιταλισμό από τις επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης αρπάζοντας ουσιαστικά εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ από τον ευρωπαϊκό πληθυσμό - €65 δισεκατομμύρια μόνο στην Ελλάδα, ή πάνω από €17.000 για καθένα από τα 3,7 εκατομμύρια νοικοκυριά στην Ελλάδα.
Με την ψήφο της Κυριακής, που εξέφρασε την αντίσταση της εργατικής τάξης προς τη λιτότητα της ΕΕ σε όλη την Ευρώπη, οι ελληνικές μάζες απαιτούν όχι μικρές τροποποιήσεις στην ατζέντα λιτότητας, αλλά την ανατροπή της.
Αποκηρυγμένη όχι μια αλλά δύο φορές από τον ελληνικό λαό – πρώτα τον Ιανουάριο όταν ο ΣΥΡΙΖΑ εκλέχτηκε βασισμένος στις υποσχέσεις του να τερματίσει τη λιτότητα της ΕΕ, και μετά πάλι στο χθεσινό δημοψήφισμα – η Ευρωπαϊκή Ένωση μένει έκθετη σαν ένα αμείλικτο όργανο του χρηματοπιστωτικού κεφάλαιου, που αγνοεί τα αισθήματα του ελληνικού λαού και επιβάλλει μια πολιτική οικονομικής ερήμωσης σε σύμπραξη με την ελληνική άρχουσα ελίτ .
Η ψήφος για «όχι» έχει περαιτέρω ξεσκεπάσει τη δειλία και χρωκοπία του ΣΥΡΙΖΑ. Ο πρωθυπουργόςΤσίπρας βγήκε στην εθνική τηλεόραση το βράδυ της Κυριακής για να τονίσει ότι οι έλληνες διαπραγματευτές θα επέστρεφαν στις συνομιλίες λιτότητας με την ΕΕ, επιμένοντας ότι «η εντολή που μου δίνετε δεν είναι εντολή ρήξης με την Ευρώπη.»
Κανείς δεν ήταν περισσότερο τρομοκρατημένος από τον Τσίπρα από το ξεχείλισμα της λαϊκής αντίστασης στη λιτότητα της ΕΕ, που φάνηκε πρώτα στη διαδήλωση του «όχι» της Παρασκευής στην Αθήνα. Από τότε που ανέβηκε στην εξουσία τον περασμένο Ιανουάριο, αυτός και η κυβέρνηση του έχουν επιδιώξει να περιορίσουν και διασκορπίσουν την κοινωνική αντίσταση στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να προσδέσουν την εργατική τάξη στη λιτότητα και τον καπιταλισμό.
Οι ενέργειες της κυβέρνησης στην οποία ηγείται ο ΣΥΡΙΖΑ κατά την εκστρατεία για το δημοψήφισμα ήταν δειλές και διπρόσωπες. Ανώτατοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, περιλαμβανομένων του Τσίπρα και του υπουργού οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη έκαναν γνωστό ότι θα αντιδρούσαν σε ψήφο για «ναι» με την παραίτηση τους και θα βοηθούσαν τους διαδόχους τους να επιβάλουν τα μέτρα λιτότητας της ΕΕ. Όσο για την αντίδραση τους σε ψήφο για «όχι,» ο Τσίπρας είπε την περασμένη Τετάρτη ότι θα επιδίωκε να διαπραγματευτεί ένα διακανονισμό με την ΕΕ στη βάση μιας ελληνικής προσφοράς που αποδεχόταν σχεδόν όλες τις κοινωνικές περικοπές που απαιτούσαν οι Βρυξέλλες.
Η μανούβρα του δημοψηφίσματος από τον ΣΥΡΙΖΑ, μια ελάχιστα συγκαλυμμένη απόπειρα να οργανώσει μια ψήφο μη εμπιστοσύνης στην ίδια του την κυβέρνηση, εξερράγη καταπρόσωπα. Ο Τσίπρας και η παρέα του έμειναν τόσο άναυδοι από τη ψήφο για «όχι» όσο και η Μέρκελ. Οι διαπραγματευτές του κατευθύνθηκαν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν για τις Βρυξέλλες. Ο Βαρουφάκης και ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Γαβριήλ Σακελλαρίδης πρόβλεψαν ότι μια συμφωνία για ένα νέο οικονομικό πακέτο βοήθειαςσε αντάλλαγμα για περαιτέρω μέτρα λιτότητας θα μπορούσε να επιτευχθεί σε 24 ή 48 ώρες.
Μετά το δημοψήφισμα, το ερώτημα με το οποίο βρίσκεται αντιμέτωπη η ελληνική εργατική τάξη είναι: τι γίνεται στη συνέχεια; Με ποιό τρόπο μπορεί να συνεχιστεί ο αγώνας ενάντια στη λιτότητα; Δεν πρέπει να υπάρξουν καθόλου ψευδαισθήσεις ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ή η ΕΕ θα τροποποιήσουν τις πολιτικές τους αντιδρώντας στην ψήφο για «όχι.»
Όποιες διαφορές και να προκύψουν μέσα στην ΕΕ ως προς την αντίδραση στο πρόσκομμα που υπέστη από το δημοψήφισμα – καθώς μερικές ομάδες καλούν για τη συντριβή της Ελλάδαςκαι την αποβολή της από την ευρωζώνη, άλλες για συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ για τη διαπραγμάτευση μιας συμφωνίας – δεν πρόκειται να αλλάξουν την ταξική πολιτική αμείλικτης λιτότητας ενάντια στους εργαζόμενους. Ο πρόεδρος του κοινοβούλιου της ΕΕ Μάρτιν Σουλτς έκανε γνωστό αυτό το σαββατοκύριακο ότι το ευρώ δεν θα είναι πλέον διαθέσιμο σαν μέθοδος πληρωμής για την Ελλάδα και ότι η Ελλάδα θα πρέπει να θεσπίσει ένα ξεχωριστό «παράλληλο νόμισμα.»
Έχει κρίσιμη σημασία η εξαγωγή πολιτικών διδαγμάτων από αυτή την εμπειρία. Υπάρχει τεράστια αντίσταση μέσα στην εργατική τάξη στην Ελλάδα και διεθνώς ενάντια στη λιτότητα. Ωστόσο, αυτή η αντίσταση μπορεί να κινητοποιηθεί μόνο εάν η εργατική τάξη σπάσει από τον ΣΥΡΙΖΑ και ξεκινήσει μια επαναστατική πάλη ενάντια στην ΕΕ και τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις καθώς και τη βάση στήριξης τους μέσα στην ίδια την Ελλάδα – την ελληνική καπιταλιστική τάξη.
Καθώς απευθυνόταν σε ένα πλήθος εκατοντάδων χιλιάδων στην Αθήνα την περασμένη Παρασκευή, ένας ταραγμένος Τσίπρας επέμεινε ότι η μαζική διαδήλωση δεν ήταν μια «διαμαρτυρία.» Διακήρυξε, «Όποια και να είναι η απόφαση την Κυριακή, τη Δευτέρα ο ελληνικός λαός δεν θα έχει τίποτε που να τον χωρίζει.»
Αυτό είναι φανερό ψέμα. Η ψήφος για «όχι» έχει κάνει ξεκάθαρο το κοινωνικό χάσμα που χωρίζει την εργατική τάξη από τις κυβερνώσες ελίτ στη Ελλάδα, την Ευρώπη και την Αμερική. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος έχει φέρει στο προσκήνιο τις τεράστιες ταξικές εντάσεις μέσα στην Ευρώπη και πάνω απ’όλα μέσα στην ίδια την Ελλάδα.
Καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ αποκρούει την λαϊκή θέληση και επιδιώκει να συνεχίσει τις συνομιλίες του με την ΕΕ, θα βασιστεί όλο και πιο άμεσα στις δυνάμεις ασφαλείας για να αντιμετωπίσει την εσωτερική αντίσταση. Ο υπουργός εσωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Βούτσης επιβλέπει σχέδια, με την κωδική ονομασία Επιχείρηση Νέμεσις, για τη μαζική παράταξη μονάδων αποκατάστασης τάξης και στρατιωτικών μονάδων για να συντρίψει την κοινωνική αναταραχή.
Αυτές οι προετοιμασίες είναι η πλέον καθαρή προειδοποίηση ότι ο αγώνας ενάντια στη λιτότητα στην Ελλάδα είναι αγώνας ενάντια σε μια ολόκληρη κοινωνική τάξη πραγμάτων. Απαιτεί μια ανένδοτη πάλη για την κινητοποίηση της διεθνούς εργατικής τάξης πάνω σε μια επαναστατική, σοσιαλιστική προοπτική ενάντια στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις καθώς και τους ντόπιους πράκτορες του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφάλαιου μέσα στην Ελλάδα – την ελληνική αστική τάξη και τους πολιτικούς εκπροσώπους της.
6 Ιουλίου 2015