1. Δεκαπέντε χρόνια από τότε που οι Ηνωμένες Πολιτείες εξαπέλυσαν τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας,» ολόκληρος ο κόσμος σύρεται μέσα σε μια συνεχώς διευρυνόμενη δίνη ιμπεριαλιστικής βίας. Οι εισβολές και οι επεμβάσεις που έχει οργανώσει ο ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ έχουν καταστρέψει το Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη και τη Συρία. Το ΝΑΤΟ έχει εμπλακεί σε ένα μαζικό πρόγραμμα επανεξοπλισμού σε προετοιμασία για πόλεμο με τη Ρωσία.Η Αφρική είναι ο στόχος αδιάκοπων αμερικανικών και ευρωπαϊκών νεο-αποικιακών μηχανορραφιών. Συνοριακές διαμάχες μεταξύ γειτονικών κρατών προκαλούν εντάσεις και άμεσες συγκρούσεις στην Ανατολική Ευρώπη, την περιοχή του Καυκάσου, την Ινδική υποήπειρο και τη Νότια Αμερική. Στην ανατολική Ασία, η «στροφή προς την Ασία» της κυβέρνησης Ομπάμα εμπλέκει ολόκληρη την περιοχή στην αντιπαράθεση των Ηνωμένων Πολιτειών με την Κίνα. 

2. Ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» - διάτρητος από την ιμπεριαλιστική δολιότητα και τη δίχως όρια υποκρισία – έχει αναστατώσει, τραυματίσει και σκοτώσει αμέτρητα εκατομμύρια, και έχει προκαλέσει την μεγαλύτερη προσφυγική κρίση από το τέλος του Δεύτερου Παγκόσμιου Πόλεμου. Εξήντα εκατομμύρια άνθρωποι έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τις χώρες τους. Οι εκατοντάδες χιλιάδες που έχουν καταφέρει να φτάσουν στην Ευρώπη, μετά από απελπισμένα ταξίδια με κίνδυνο της ζωής τους, στοιβάζονται μέσα σε κέντρα κράτησης, αναγκάζονται να ζουν σε ελεεινές συνθήκες, και τους αφαιρούνται ακόμη και τα πενιχρά υπάρχοντα τους. Για να υπονομεύσουν την αλληλεγγύη της εργατικής τάξης, οι ιμπεριαλιστικές κυβερνήσεις, τα καπιταλιστικά πολιτικά κόμματα και τα μέσα ενημέρωσης προωθούν τον εθνικό σωβινισμό κα τον ρατσιστικό φανατισμό. Τη δεκαετία του 1930, οι Εβραίοι έγιναν οι αποδιοπομπαίοι τράγοι τής πολιτικής αντίδρασης. Σήμερα, στη Βόρεια Αμερική, την Ευρώπη και την Αυστραλία, τα θύματα του διασυρμού στα μέσα ενημέρωσης, της προκατάληψης και του ρατσισμού με κρατική κάλυψη, και της φασιστικής βίας, είναι οι Μουσουλμάνοι.

3. Για 15 χρόνια, στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» έχουν διαπραχθεί εγκλήματα για τα οποία κανείς κυβερνητικός αξιωματούχος και κανείς από το προσωπικό του στρατού και των υπηρεσιών πληροφοριών δεν έχει κριθεί υπεύθυνος. Ο διεθνής νόμος είναι νεκρό γράμμα, με τον Λευκό Οίκο να πρωτοστατεί στη διεκδίκηση του δικαιώματος απαγωγής, φυλάκισης, βασανισμού και δολοφονίας των θυμάτων του χωρίς καμμία νόμιμη διαδικασία. Το πρόσχημα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας έχει εξυπηρετήσει μια κρίσιμηπολιτικά λειτουργίαμέσα στις ιμπεριαλιστικές χώρες. Πράξεις τρομοκρατίας που συχνά διαπράττονται από άτομα που βρίσκονταν υπό κρατική παρακολούθηση, έχουν χρησιμοποιηθεί σαν πρόσχημα για την καταστροφή των δημοκρατικών δικαιωμάτων.Οι αποκλεισμοί στη Βοστώνη, το Φέργκουσον και άλλες πόλεις ισοδυναμούν με γενικές δοκιμές για στρατιωτικό νόμο. Ολόκληρη η Γαλλία έχει τεθεί τώρα σε «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» μετά τις επιθέσεις στο Παρίσι τον Νοέμβριο 2015. Υπηρεσίες πληροφοριών κατασκοπεύουν ανεξέλεγκτα, σωρεύοντας τεράστιες βάσεις δεδομένων για δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπων.Η βαναυσότητα της αστυνομίας και οι δολοφονίες είναι μια καθημερινή πραγματικότητα σε εργατικές περιοχές καθώς η άρχουσα τάξη επιχειρεί να συγκρατήσει τις εκρηκτικές εντάσεις που προκαλούνται από την κοινωνική ανισότητα και προετοιμάζεται να αντιδράσει στην αντίσταση με μόνιμα μέτρα καταστολής αστυνομικού κράτους.

4. Ο κόσμος στέκεται στο χείλος μια καταστροφικής παγκόσμιας σύρραξης. Οι δηλώσεις των αρχηγών των καπιταλιστικών κυβερνήσεων γίνονται όλο και πιο φιλοπόλεμες. Οι πόλεμοι δι’αντιπροσώπων στην Ουκρανία και τη Συρία έχουν φέρει το ΝΑΤΟ και τη Ρωσία εγγύτερα σε μια γενικευμένη σύγκρουση. Η Τουρκία, μέλος του ΝΑΤΟ, έχει ήδη χτυπήσει με πυρά ρωσικά μαχητικά αεροσκάφη. Στην αρχή του 2016, ένας ηγετικός Σουηδός στρατιωτικός διοικητής, ο υποστράτηγος Άντερς Μπράνστρομ, εξέδωσε την ακόλουθη προειδοποίηση προς στρατεύματα υπό τις διαταγές του: «Η παγκόσμια κατάσταση την οποία βιώνουμε ... οδηγεί στο συμπέρασμα ότι μπορεί να βρεθούμε σε πόλεμο μέσα σε λίγα χρόνια.» Όπως τα χρόνια που προηγήθηκαν στο ξέσπασμα του Πρώτου Παγκόσμιου Πόλεμου το 1914 και του Δεύτερου Παγκόσμιου Πόλεμου το 1939, οι πολιτικοί ηγέτες και οι στρατιωτικοί στα επιτελεία πλησιάζουν στο συμπέρασμα ότι ένας πόλεμος ανάμεσα σε μεγάλες δυνάμεις δεν είναι μια αμυδρή δυνατότητα, αλλά, αντίθετα, είναι ιδιαίτερα πιθανός και, ίσως, ακόμη και αναπόφευκτος.

5. Από ένα σημείο και μετά, αυτός ο στρατιωτικός φαταλισμός γίνεται ένας παράγοντας που συμβάλλει σημαντικά στό ξέσπασμα του πολέμου. Όπως έγραψε πρόσφατα ένας ειδικός στις διεθνείς σχέσεις: «Από τη στιγμή που ο πόλεμος θεωρηθεί αναπόφευκτος, οι υπολογισμοί των ηγετών και των στρατιωτικών αλλάζουν. Το ζήτημα δεν είναι πλέον εάν θα γίνει ή εάν πρέπει να γίνει πόλεμος, αλλά πότε μπορεί να διεξαχθεί πόλεμος με τον πιο πλεονεκτικό τρόπο. Ακόμη και εκείνοι που δεν είναι ούτε πρόθυμοι ούτε αισιόδοξοι για τον πόλεμο ενδέχεται να τον προτιμήσουνόταν λειτουργούν σ’ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο ο πόλεμος κρίνεται αναπόφευκτος.» [Ο Επόμενος Μεγάλος Πόλεμος: Οι Ρίζες του Πρώτου Παγκόσμιου Πόλεμος και ο Κίνδυνος Σύγκρουσης ΗΠΑ-Κίνας, επιμέλεια Ρίτσαρντ Ν. Ρόζενκρανς και Στίβεν Ε. Μίλλερ (Καίμπριτζ, ΜΑ: TheMITPress, 2015), σελ. xi.]

6. Η πολεμική εξόρμηση είναι μια συνωμοσία των καπιταλιστικών ελίτ, που ενορχηστρώνεται από τα ανώτατα κυβερνητικά κλιμάκια, το πλέγμα του στρατού και των μυστικών υπηρεσιών, την ολιγαρχία του μεγάλων εταιρειών και του χρηματοπιστωτικού κεφάλαιου, και τα διεφθαρμένα δεξιά μέσα ενημέρωσης, χωρίς καν το πρόσχημα ενός δημοκρατικού διάλογου. Μέσα στις μάζες του εργαζόμενου λαού σε όλο τον κόσμο, υπάρχει μια ακατανίκητη επιθυμία για ειρήνη. Ωστόσο, μέχρι τώρα, δεν υπάρχει κανένα οργανωμένο διεθνές πολιτικό κίνημα που αντιστέκεται στις απερίσκεπτες πολιτικές των πυρομανών ιμπεριαλιστών.

7. Αλλά η δυναμική προς τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο πρέπει να εμποδιστεί.Ένα νέο διεθνές κίνημα ενάντια στον πόλεμο, που να ενώνει τη μεγάλη μάζα του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας στην αντίσταση κατά του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού, πρέπει να χτιστεί. Η ίδια καπιταλιστική κρίση που παράγει την παραφροσύνη του πολέμουδημιουργείεπίσης την ώθηση για κοινωνική επανάσταση. Ωστόσο, η αυξανόμενη οργή και αντίσταση εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο – στον πόλεμο, την κοινωνική ανισότητα και την επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα – πρέπει να έχει ως οδηγό μια νέα πολιτική προοπτική και πρόγραμμα.

8. Με αυτή τη δήλωση, η Διεθνής Επιτροπή της Τέταρτης Διεθνούς (ΔΕΤΔ) προτείνει τις ακόλουθες αρχές ως τα βασικά πολιτικά θεμέλια ενός αντιπολεμικού κινήματος:

• Η πάλη ενάντια στον πόλεμο πρέπει να είναι βασισμένη στην εργατική τάξη, την μεγάλη επαναστατική δύναμη στην κοινωνία, ενώνοντας πίσω της όλα τα προοδευτικά στοιχεία του πληθυσμού.
• Το νέο αντιπολεμικό κίνημα πρέπει να είναι αντι-καπιταλιστικό και σοσιαλιστικό, επειδή δεν μπορεί να υπάρξει καμμία σοβαρή πάλη ενάντια στον πόλεμο παρά μόνο με την πάλη για να τεθεί τέλος στη δικτατορία του χρηματοπιστωτικού κεφάλαιου και στο οικονομικό σύστημα που είναι η θεμελιακή αιτία του μιλιταρισμού και του πόλεμου.
• Συνεπώς το νέο αντιπολεμικό κίνημα πρέπει να είναι, αναγκαστικά, εντελώς και ξεκάθαρα ανεξάρτητο από, και εχθρικό προς, όλα τα πολιτικά κόμματα και οργανώσεις της καπιταλιστικής τάξης.
• Το νέο αντιπολεμικό κίνημα πρέπει, πάνω απ´όλα, να είναι διεθνές, κινητοποιώντας την τεράστια δύναμη της εργατικής τάξης σε μια ενοποιημένη παγκόσμια πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Ο διαρκής πόλεμος της αστικής τάξης πρέπει να απαντηθεί με την προοπτική της διαρκούς επανάστασης από την εργατική τάξη, που ο στρατηγικός της στόχος είναι η κατάλυση του συστήματος των εθνικών κρατών και η ίδρυση μιας παγκόσμιας σοσιαλιστικής ομοσπονδίας. Αυτό θα κάνει δυνατή την ορθολογική, σχεδιασμένη ανάπτυξη των παγκόσμιων πηγών πλούτου και, πάνω σε αυτή τη βάση, την εξάλειψη της φτώχειας και την άνοδοτου ανθρώπινου πολιτισμού σε νέα ύψη.

Οι Αντιφάσεις της Παγκόσμιας Οικονομίας και το Εθνικό Κράτος

9. Η εργατική τάξη χρειάζεται μια επιστημονική κατανόηση των αντικειμενικών πηγών του πολέμου για να αποφύγει τον αποπροσανατολισμό και τη σύγχυση της σωβινιστικής προπαγάνδας. Η πολιτική προοπτική ενός σοσιαλιστικού και διεθνιστικού αντιπολεμικού κινήματος πρέπει να είναι βασισμένη σε μια ακριβή κριτική ανάλυση των οικονομικών και ταξικών συμφερόντων που βρίσκονται στη βάση των ιμπεριαλιστικών στρατηγικών και των συγκρούσεων των μεγάλων δυνάμεων. Μόνο πάνω σε αυτή τη βάση μπορεί να αναπτύξει η εργατική τάξη το ανεξάρτητο της πρόγραμμα ασυμβίβαστης αντίστασης στα «εθνικά συμφέροντα» που προωθούνται από τις άρχουσες ελίτ σε κάθε χώρα για να δικαιολογήσουν τον πόλεμο.

10. Η βασική αιτία του μιλιταρισμού και του πόλεμου βρίσκεται στις βαθιά ριζωμένες αντιφάσεις του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος: 1) ανάμεσα σε μια παγκόσμια ενοποιημένη και αλληλεξαρτώμενη οικονομία και τη διαίρεση της σε ανταγωνιστικά εθνικά κράτη∙ και 2) ανάμεσα στον κοινωνικοποιημένο χαρακτήρα της παγκόσμιας παραγωγής και την υποταγή της, μέσα από την ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, στη συσσώρευση ιδιωτικού κέρδους από την άρχουσα καπιταλιστική τάξη.Ισχυρές κοινοπραξίες καπιταλιστικών τραπεζών και εταιρειών χρησιμοποιούν το «δικό» τους κράτος για να διεξάγουν μια εμπορική και τελικά στρατιωτική πάλη για τον έλεγχο των πρώτων υλών, των αγωγών πετρελαίου και αερίου, των εμπορικών οδών και της πρόσβασης σε φθηνή εργασία και αγορές που είναι ζωτικής σημασίας για τη συσσώρευση κέρδους.

11. Η πολεμική εξόρμησηεπικεντρώνεται στις προσπάθειες των Ηνωμένων Πολιτειών να διατηρήσουν τη θέση τους ως παγκόσμια ηγεμονική δύναμη. Η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991 θεωρήθηκε σαν μια ευκαιρία για την επιβολήαμερικανικής κυριαρχίας δίχως αντίπαλο σε όλο τον κόσμο. Εξυμνήθηκε από ιμπεριαλιστές προπαγανδιστές σαν το «τέλος της ιστορίας,» δημιουργώντας μια «μονοπολική στιγμή» στην οποία η αδιαφιλονίκητη ισχύς των Ηνωμένων Πολιτειών θα επέβαλε μια «Νέα Παγκόσμια Τάξη» σύμφωνα με τα συμφέροντα της Γουόλ Στριτ.Η Σοβιετική Ένωση περιλάμβανε μια τεράστια έκταση της υδρόγειου που εκτεινόταν από τα ανατολικά σύνορα της Ευρώπης μέχρι τον Ειρηνικό Ωκεανό. Έτσι λοιπόν, οι τεράστιες περιοχές της Ευρασίας που κατέχονταν από μια αδυνατισμένη Ρωσία και τα πρόσφατα ανεξάρτητα κράτη της κεντρικής Ασίας, βρίσκονταν πάλι «στο παιχνίδι,» διαθέσιμες στην εκμετάλλευση και λεηλασία του μεγάλου κεφάλαιου. Η σταλινική παλινόρθωση του καπιταλισμού στην Κίνα, η καταστολή της αντίστασης της εργατικής τάξης το 1989 με μέτρα αστυνομικού κράτους και οι «ζώνες ελεύθερου εμπόριου» που ανοίχθηκαν για πολυεθνικές επενδύσειςέκαναν διαθέσιμο ένα τεράστιο απόθεμα φθηνής εργασίας.

12. Οι άρχουσες τάξεις διεθνώς επικαλέστηκαν τη νίκη των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στον Πόλεμο του Κόλπου το 1991 κατά του Ιράκγια να νομιμοποιήσουν τον πόλεμο σαν το πιο αποτελεσματικό εργαλείο διεθνούς πολιτικής. Η Γουόλ Στριτ Τζόρναλ διακήρυξε: «Η χρήση ισχύος φέρνει αποτέλεσμα!» Ένα χρόνο αργότερα, το Πεντάγωνο υιοθέτησε ένα έγγραφο αμυντικής στρατηγικής το οποίο ανέφερε ότι ο αντικειμενικός στόχος των ΗΠΑ ήταν με στρατιωτικά μέσα «να αποτρέπουν την αμφισβήτηση της ηγεσίας μας από τα αναπτυγμένα βιομηχανικά έθνη ή ακόμη και τη φιλοδοξία τους γιαένα μεγαλύτερο περιφερειακό ή παγκόσμιο ρόλο.»

13. Ωστόσο, εικοσιπέντε χρόνια ατελείωτου πολέμου, δεν έχουν μπορέσει να αντιστρέψουν την πτωτική πορεία του αμερικανικού καπιταλισμού ή να δημιουργήσουν ένα νέο σταθερό θεμέλιο παγκόσμιων σχέσεων. Αντίθετα, οι Ηνωμένες Πολιτείες – ανάστατες από δυσεπίλυτες εσωτερικές κρίσεις και οπλισμένες μέχρι τα δόντια – έχουν μετατραπεί στη μεγαλύτερη πηγή διεθνούς αστάθειας. Η διαρκής προσπάθεια για τη δημιουργία μιας «Νέας Παγκόσμιας Τάξης» έχει επιφέρει παγκόσμια αταξία. Κάθε πόλεμος που έχει εξαπολυθεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες έχει καταλήξει σε απρόβλεπτες και καταστροφικές συνέπειες.

Η Γεωπολιτική του Ιμπεριαλισμού

14. Οι αδιάκοπες και ευρέως εξαπλωμένες επιχειρήσεις των αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών είναι η έκφραση στην πράξη του γεγονότος ότι καμμία περιοχή στην υδρόγειο δεν βρίσκεται έξω από τα ενδιαφέροντα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Κάθε ήπειρος και κάθε χώρα εξετάζεται μέσααπό το πρίσμα των οικονομικών και γεωπολιτικών συμφερόντων του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Η αμερικανική άρχουσα τάξη συγκεντρώνει την προσοχή της στην ανάπτυξη μιαςστρατηγικής που θα αποτρέπει κάθε πραγματική ή πιθανή αμφισβήτηση.

15. Η Ουάσινγκτον θεωρεί την Κίνα σαν την πιο σημαντική απειλή στην αμερικανική παγκόσμια ηγεμονία. Η ίδια ακριβώς ανάπτυξη που προκλήθηκε από τις πολυεθνικές επενδύσεις και τη δημιουργία μιας τεράστιας παραγωγικής βάσης την έχει μεταμορφώσει στον μεγαλύτερο εμπορικό συνέταιρο πολλών κρατών σε όλο τον κόσμο και στη δεύτερη μεγαλύτερη παγκόσμια οικονομία. Καθώς η παγκόσμια σημασία της Κίνας αυξάνεται, το Πεκίνο προωθεί εναλλακτικές στα συστήματα επενδύσεων και εμπορίου που κυριαρχούνται σήμερα από τις Ηνωμένες Πολιτείες και έχει επιδιώξει τη διεθνή υποστήριξη πολλών χωρών, περιλαμβανομένων των συμμάχων των ΗΠΑ στην Ευρώπη και την Ασία. Οι ΗΠΑ φοβούνται ότι εξελίξεις όπως η ίδρυση της Ασιατικής Τράπεζας Επενδύσεων και Υποδομών και η επιδίωξη πρωτοβουλιών της Κίνας για τον «Δρόμο του Μεταξιού» στην Ευρασία θα υπονομεύσουν σημαντικά τη θέση τους στην παγκόσμια οικονομία.

16. Επιπλέον, αμερικανικές ιμπεριαλιστικές δεξαμενές σκέψης ανησυχούν με στοιχεία που δείχνουν ότι το κινεζικό κράτος αποκτά πόρους, στρατιωτικές ικανότητες και μια παγκόσμια εμβέλεια, τα οποία, αν μείνουν ανεξέλεγκτα, θα μπορούσαν να ανταγωνιστούν τις ΗΠΑ σε μερικές δεκαετίες. Η ανάγκη της Κίνας για σταθερές προμήθειες ενέργειας και πρώτων υλών έχει ωθήσει το Πεκίνο να δημιουργήσει στενές πολιτικές σχέσεις που αντικειμενικά έχουν υπονομεύσει την επιρροή των ΗΠΑ στην Ασία, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική.Στην επανεξέταση της «στροφής» ή «νέας ισορροπίας στην Ασία» από το Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Μελετών (ΚΣΔΜ) που ζήτησε πρόσφατα το Πεντάγωνο, προβάλλεται ο ισχυρισμός, με απροκάλυπτη εχθρότητα, ότι «η ισορροπία της στρατιωτικής δύναμης στην περιοχή μετατοπίζεται ενάντια στις Ηνωμένες Πολιτείες.»

17. Υπάρχει σημαντική υπερβολή, υποκινούμενη από ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, σε αυτού του είδους τις εκτιμήσεις για την «άνοδο της Κίνας.» Η χώρα καταστρέφεται από εκρηκτικές κοινωνικές αντιφάσεις, με σύγχρονες πόλεις και ταπλέον προηγμένα βιομηχανικά συγκροτήματα να υπάρχουν δίπλα σε χωριά που βασίζονται σε σημαντικό βαθμό σε γεωργία αυτοκατανάλωσης και με εκπληκτικό πλούτο να υπάρχει δίπλα σε Ντικενσιανή εκμετάλλευση και μόνιμη καθυστέρηση. Οι αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών γνωρίζουν καλά, και επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν, τις παραταξιακές και περιφερειακές διαφορές μέσα στην Κίνα – μια χώρα με 55 επίσημα αναγνωρισμένες εθνικές μειονότητες – που προκύπτουν από συγκρούσεις για πλούτο και προνόμια ανάμεσα σε ανταγωνιστικά τμήματα της νέας καπιταλιστικής τάξης. Παρά την οικονομική ανάπτυξη, η παλινόρθωσητου καπιταλισμού στην Κίνα έχει καταστήσει τη χώρα πιο ευάλωτη στην πίεση του αμερικανικού και ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού.

18. Η «νέα ισορροπία» εστιάζεται στην ανάπτυξη της αμερικανικής και συμμαχικής στρατιωτικής δύναμης για να απειλεί μόνιμα την Κίνα με καταστρεπτικές αεροπορικές επιθέσεις ενάντια στα πυκνοκατοικημένα βιομηχανικά κέντρα στην ακτή του Ειρηνικού, και με αποκλεισμό των ζωτικών θαλάσσιων οδών προς τη νότια Θάλασσα της Κίναςπάνω στις οποίες βασίζεται η οικονομία της. Οι στρατιωτικές διαστάσεις της «στροφής,» πουκωδικοποιούνται στην έννοια της «ΑεροΘαλάσσιας Μάχης» του Πεντάγωνου, στοχεύουν στον εξαναγκασμό της Κίνας να υποκύψει στις οικονομικές προσταγές των ΗΠΑ. Οι όροι της Σύμπραξης της Περιοχής του Ειρηνικού και η διακήρυξη του πρόεδρου Ομπάμα ότι οι ΗΠΑ, όχι η Κίνα, «πρέπει να γράψουν τους κανόνες του εμπορίου του 21ου αιώνα» ενσαρκώνουν τα αρπακτικά συμφέροντα των τραπεζών και εταιρειών της Γουόλ Στριτ.

19. Η «στροφή στην Ασία» έχει στρατιωτικοποιήσει και αποσταθεροποιήσει ολόκληρη την περιοχή και θα απομυζήσει τεράστιους πόρους από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ωστόσο, σε πολυάριθμους αμερικανικούς στρατηγικούς κύκλους αποκρούεται ως ανεπαρκής.Το κινεζικό καθεστώς έχει υποσχεθεί να χρηματοδοτήσει ενιαίαδίκτυα μεταφορών και ενέργειας (OneBelt, OneRoad) μέσα από τιςπρώην σοβιετικές δημοκρατίες της κεντρικής Ασίας, τη Ρωσία και την Ανατολική Ευρώπη, τα οποία θα δημιουργούσαν χερσαίες και νέες θαλάσσιες συνδέσεις με τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους της Μέσης Ανατολής και τις αγορές της δυτικής Ευρώπης που δεν θα βρίσκονταν στο έλεος της αμερικανικής στρατιωτικής ισχύος. Παρόλο που η πραγματοποίηση αυτών των φιλοδοξιών εξαρτάται από ένα πλήθος εξαιρετικά αβέβαιων πολιτικών, οικονομικών και τεχνικών παραγόντων, αυτές οι φιλοδοξίες θεωρούνται από την Ουάσινγκτον σαν υπαρξιακός κίνδυνος.

20. Η πρόσφατη μελέτη του ΚΣΔΜ εξετάζει το ενδεχόμενο της πρόκλησης που θα προέκυπτε εφόσον αυτές οι οικονομικές εξελίξεις εδραίωναν μια στρατιωτική και πολιτική συμμαχία ανάμεσα στη Ρωσία και την Κίνα που θα κυριαρχούσε στην Ευρασία και που πιθανώς θα προσέλκυε κατόπιν άλλες δυνάμεις. Γράφει το ΚΣΔΜ: «Είτε εάν το Κρεμλίνο ακολουθήσει τελικά την Κίνα ή εάν επιδιώξει να εξισορροπηθεί ενάντια στον ισχυρότερο γείτονα του, οι επιπτώσεις θα είναι ευρύτατες.» Η αμερικανική άρχουσα ελίτ ήδη θεωρεί τη σημερινή κυβέρνηση στη Μόσχα που έχει στην κατοχή της την εναπομείνασα στρατιωτική ισχύ που κληρονόμησε από την πρώην Σοβιετική Ένωση σαν ένα απαράδεκτο εμπόδιο στην ανεξέλεγκτη εξάσκησητης αμερικανικής ισχύος στην Ανατολική Ευρώπη, την κεντρική Ασία και τη Μέση Ανατολή.

21. Τα γραπτά του Βρετανού σχεδιαστή ιμπεριαλιστικής στρατηγικής Χάλφορντ Μακίντερ (1861-1948) έχουν αποκτήσει ευρεία αποδοχήανάμεσα στους στρατηγικούς και στρατιωτικούς αναλυτές που διαμορφώνουν την αμερικανική εξωτερική πολιτική. Σε πολυάριθμα βιβλία και άρθρα δημοσιευμένα σε ακαδημαϊκά περιοδικά τα τελευταία χρόνια, αυτό που ο Μακίντερ ονόμασε «ενδοχώρα» - που εκτείνεται από τα ανατολικά σύνορα της Γερμανίας μέχρι τα δυτικά σύνορα της Κίνας – θεωρείται ότι είναι αποφασιστικής στρατηγικής σημασίας για τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους δυτικοευρωπαίους συμμάχους της.

22. Άλλες ιδέες, όπως αυτή του σχέδιου «Intermarium» του δεξιού αυταρχικού ηγέτη της προπολεμικής Πολωνίας Γιόζεφ Πιλσούντσκι, αναβιώνουν επίσης. Ο στόχος του Intermarium(«μεταξύ των θαλασσών») ήταν να ιδρύσει μια συμμαχία δεξιών κρατών με ιμπεριαλιστική κάλυψη από τη Βαλτική μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα (που θα περιλάμβανε την Εσθονία, τη Λετονία, τη Λιθουανία, την Πολωνία και την Ουκρανία), για να αποσταθεροποιήσει τη Σοβιετική Ένωση. Ένας σύγχρονος υποστηρικτής αυτών των θεωριών έγραψε το 2011: «Η Δύση πρέπει να αναμιχθεί στην Ευρασία, ιδιαίτερα με τα ‘Νέα Ευρωπαϊκά Κράτη’ της Ουκρανίας, της Λευκορωσίας και των κρατών του Καυκάσου, καθώς και με τα κράτη της κεντρικής Ασίας: όλα μαζί, τα ‘μικρά Ευρασιατικά κράτη.’ Με αυτό τον τρόπο η Δύση θα μπορέσει να δημιουργήσει ένα προπύργιο ενάντια στις μεγάλες Ευρασιατικές δυνάμεις – ανάμεσα στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας και την πίσω πόρτα της Κίνας.»[Αλέξανδρος Πέτερσεν, Η Παγκόσμια Νήσος: Ευρασιατική Γεωπολιτική και η μοίρα της Δύσης, (SantaBarbara: Praeger) σελ. 114]

23. Η εφαρμογή παρόμοιωνγεωπολιτικών σχεδίων είναι εμφανής στην Ευρώπη και στην Ασία. Μια συστηματική σταδιακή ανάπτυξη αμερικανικών και συμμαχικών στρατιωτικών δυνάμεων βρίσκεται σε εξέλιξη στον Ινδο-Ειρηνικό ενάντια στην Κίνα, ενώ η Ρωσίαβρίσκεται αντιμέτωπη με το ΝΑΤΟ που αναπτύσσει τις θέσεις του στην Ανατολική Ευρώπη καθώς και με τις υποσχέσεις των ΗΠΑ για στρατιωτική υποστήριξη στα υπερ-εθνικιστικά καθεστώτα των Βαλτικών κρατών και της Ουκρανίας. Η αμερικανική άρχουσα τάξη έχει βγάλει το συμπέρασμα ότι τα πυρηνικά εξοπλισμένα κράτη στο Πεκίνο και τη Μόσχα πρέπει να πειθαρχηθούν, καλύτερα σύντομα παρά αργότερα. Ο στόχος της Ουάσινγκτον είναι να υποβαθμίσει την Κίνα και τη Ρωσία σε κατάσταση μισο-αποικιακών υποτελών κρατών, να ελέγξει την «ενδοχώρα,» και να κυβερνήσει τον κόσμο.

24. Η νότια Ασία και ο Ινδικός Ωκεανός είναι κρίσιμα συστατικά στοιχεία της στρατηγικής του αμερικανικού ιμπεριαλισμού για τον έλεγχο της Ευρασίας και της υδρόγειου.Από την αρχή του αιώνα, οι ΗΠΑ έχουν κινηθείαδιάκοπα για να επεκτείνουν τη στρατιωτική-στρατηγική παρουσία τουςσε όλη την Ινδική υποήπειρο που περιλαμβάνει την εδώ και 15 χρόνια κατοχή του Αφγανιστάν∙την ανάπτυξη μιας «παγκόσμιας στρατηγικής συνεργασίας» με την Ινδία μέσα από συνεχώς διευρυνόμενους στρατιωτικούς δεσμούς∙ και την ενορχήστρωση αλλαγής καθεστώτος στη Σρι Λανκα τον Ιανουάριο 2015 για την εγκατάσταση μιας κυβέρνησης ακόμη πιο υποταγμένης στην Ουάσινγκτον. Τα σχέδια της Ουάσινγκτον να χρησιμοποιήσει θαλάσσια σημεία ασφυκτικής πίεσης για να επιβάλει οικονομικό αποκλεισμό στην Κίνα σε περίπτωση πολέμου ή πολεμικής κρίσης εξαρτώνται από την κυριαρχία στον Ινδικό Ωκεανό. Παρόμοια, επίσης, εξαρτάται η προβολή της αμερικανικής στρατιωτικής δύναμης στην ανατολική Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Τελικά αλλά εξίσου σημαντικά, ο έλεγχος του Ινδικού Ωκεανού θεωρείται καθοριστικός επειδή παρέχει στην Ουάσινγκτον μια λαβή σαν μέγγενη πάνω στις θαλάσσιες οδούς που συνδέουν την ανατολική Ασία, τη Μέση Ανατολή, την Αφρική και την Ευρώπη ή σύμφωνα με τα λόγια του αμερικανού σχεδιαστή στρατηγικής Ρ.Ν.Κάπλαν, πάνω στην « πλέον σημαντική ενεργειακή και εμπορική διακρατική θαλάσσια οδό σε όλο τον κόσμο.»

25. Η εκστρατεία των ΗΠΑ ναπροσδέσουν την Ινδία και ολόκληρη τη νότια Ασία στις αρπακτικές στρατηγικές τους φιλοδοξίες οξύνει την κατάσταση σε μια περιοχή που ήδη αναβράζει με εκρηκτικές γεωπολιτικές, εθνικές-εθνοτικές, και κοινοτικές συγκρούσεις.Το πλέον απειλητικό, έχει ανατρέψει την ισορροπία της δύναμης ανάμεσα στην Ινδία και το Πακιστάν, που και οι δύο διαθέτουν πυρηνικά όπλα, εξαπολύοντας ένα ανταγωνισμό εξοπλισμών στη νότια Ασία.Μια μελέτη του ΚΣΔΜ το 2013 έδωσε ένα δείγμα της αδιαφορίας της Ουάσινγκτονγια την εμπρηστική επίπτωση των επιθετικών ενεργειών της στη νότια Ασία. Η μελέτη ανέφερε ότι ένας πυρηνικός πόλεμος αναμεσα στην Ινδία και το Πακιστάν, στον οποίο θα πέθαιναν δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες εκατομμύρια, «δεν θα είχε αναγκαία σοβαρά μεγάλες συνέπειες» για τις ΗΠΑ«και θα μπορούσε να έχει αρκετά πλεονεκτήματα.»

26. Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμόςείναι το πιλοτήριο του παγκόσμιου πολεμικού σχεδιασμού, αλλά είναι μόνο η πλέον συμπυκνωμένη έκφραση της ανεξέλεγκτης κρίσης του καπιταλισμού ως παγκόσμιου συστήματος. Ο ευρωπαϊκός και ο ιαπωνικός ιμπεριαλισμός που αντιμετωπίζουν τις ίδιες εσωτερικές και εξωτερικές αντιφάσεις, επιδιώκουν τα όχι λιγότερο αρπακτικά και αντιδραστικά συμφέροντα των δικών τους άρχουσων τάξεων. Όλες επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν τη μεγάλη αμερικανική εξάπλωση για να εξασφαλίσουν τα δικά τους μερίδια σε αυτό που έχει εκφυλιστεί σε μια άγρια μάχη για το καθολικό ξαναμοίρασμα της παγκόσμιας οικονομικής και πολιτικής δύναμης.Θα παραμείνει η Γερμανία σύμμαχος των Ηνωμένων Πολιτειών ή θα αναδυθεί καιπάλι σαν ο μεγαλύτερος εχθρός τους στην ευρωπαϊκή ήπειρο; Θα παραμεριστεί η πάντοτε τεταμένη «ειδική σχέση» μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Βρετανίας; Καθώς αναπτύσσεται η παγκόσμια σύγκρουση είναι αδύνατο να προβλεφθεί με βεβαιότητα η μελλοντική τοποθέτηση των ιμπεριαλιστικών κυβερνήσεων. Όπως εξήγησε ο Λένιν κατα τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις «είναι μπλεγμένες σε ένα δίκτυμυστικών συνθηκώνη μία με την άλλη, με τους συμμάχους τους, και ενάντια στους συμμάχους τους.»

27. Εβδομήντα χρόνια μετά την πτώση του Τρίτου Ράιχ του Χίτλερ, η γερμανική άρχουσα τάξη απαιτεί και πάλινα ενεργήσει σθεναρά το κράτος της ως ο αδιαφιλονίκητος αφέντης της Ευρώπης και ως μια παγκόσμια δύναμη.Παρά τα αντιπολεμικά συναισθήματα που υπάρχουν βαθιά μέσα στον γερμανικό πληθυσμό, το Βερολίνο αναπτύσσει στρατιωτικές δυνάμεις για να διεκδικήσει τα συμφέροντα του στη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Ξοδεύει συνεχώς χρήματα για επανεξοπλισμό, ενώ προβάλλεται παντού στο πολιτικό κατεστημένο, στα μέσα ενημέρωσης και στα πανεπιστήμια η απολογητική υπεράσπιση των εγκλημάτων του ναζιστικού καθεστώτος, με στόχο τη δικαιολόγηση της αναβίωσης των γερμανικών ιμπεριαλιστικών φιλοδοξιών.

28. Ο Βρετανικός ιμπεριαλισμός, από τη μεριά του, βλέπει στην πτώση των ΗΠΑ μια ευκαιρία να επεκτείνει τις ακόμη σημαντικές παγκόσμιες επιχειρηματικές δραστηριότητες των τραπεζών και των χρηματοπιστωτικών οίκων με έδρα το Σίτυ του Λονδίνου. Η Γαλλία αγωνίζεται να επανακτήσει τον έλεγχο πάνω στις πρώην αποικιακές κτήσεις της στη βόρεια και τη δυτική Αφρική.Η Ιταλία σχεδιάζει να αποκαταστήσει την επιρροή της στη Λιβύη. Με επικεφαλής τη Βρετανία, τον φαινομενικό «ξεχωριστό» σύμμαχο των ΗΠΑ, όλες οι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμειςέδειξαν ότι αψηφούν την Ουάσινγκτον συμμετέχοντας με την Κίνα στην ίδρυση της Ασιατικής Τράπεζας Επενδύσεων και Υποδομών. Ταυτόχρονα, αυξανόμενοι ανταγωνισμοί ανάμεσα στις ευρωπαϊκές δυνάμεις – συγκεκριμένα, εχθρότητα στη Βρετανία και τη Γαλλία προς την αυξανόμενη αποφασιστικότητα της Γερμανίας – διασπούν την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η αυταπάτη ότι η ήπειρος μπορεί να ενοποιηθεί πάνω στη βάση των καπιταλιστικών σχέσεων έχει θρυμματιστεί. Το δημοψήφισμα αργότερα αυτό τον χρόνογια μια βρετανική έξοδο είναι δυνατό να θέσει σε κίνηση την πλήρη κατάρρευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την επανεμφάνιση στο κέντρο τής ευρωπαϊκής πολιτικής όλων των άλυτων εθνικών ανταγωνισμών που οδήγησαν σε δύο παγκόσμιους πόλεμους.

29. Παρά τους όρκους αδιάκοπης αφοσίωσης της Ιαπωνίας σε μια παγκόσμια τάξη που κυριαρχείται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, η άρχουσα ελίτ της χώρας δεν αποδέχεται τους μεταπολεμικούς περιορισμούς πάνω στον ανεξάρτητο ιμπεριαλιστικό τηςρόλο και την ανάπτυξη της δικής της στρατιωτικής δύναμης για τη βίαιη διεκδίκηση των δικών της φιλοδοξιών. Το 1941, το ζήτημα για το ποια δύναμη θα κυριαρχούσε στην Ασία οδήγησε τελικά τον αμερικανικό και τον ιαπωνικό ιμπεριαλισμό στον πόλεμο. Η υποστήριξη του αμερικανικού ιμπεριαλισμού από μικρότερες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, όπως ο Καναδάς, η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία, προέρχεται από την ιδιοτελή απόφαση τους ότι, προς το παρόν, παραμένει το καλύτερο μέσο διατήρησης των οικονομικών και στρατηγικών τους συμφερόντων. Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός πρέπει επίσης να λάβει υπόψη του τις θέσεις και το στρατιωτικό δυναμικό κρατών που μόλις εμφανίζονταν στους υπολογισμούς του στο τέλος του Δεύτερου Παγκόσμιου Πόλεμου, όπως η Ινδία, η Βραζιλία, το Ιράν και η Ινδονησία.

Ο Ιμπεριαλισμός και η Κατάρρευση του Καπιταλισμού

30. Οι εντάσεις και οι διαμάχες ανάμεσα σε ανταγωνιστικά εθνικά κράτη υποδαυλίζονται από την παγκόσμια κατάρρευση του καπιταλιστικού συστήματος. Μόνο η ΔΕΤΔ έκανε την εκτίμηση ότι η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης από τον σταλινισμό δεν σήμανε τον θρίαμβο του καπιταλισμού, αλλά αντίθετα την κατάρρευση του κρίσιμου πολιτικού μηχανισμού που είχε διευκολύνει τη σταθεροποίηση του μετα τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η διάλυση της ΕΣΣΔ συνέπεσε με την οικονομική πτώση των Ηνωμένων Πολιτειών και το αναπόφευκτο τέλος της ικανότητας της Ουάσινγκτον να καταπνίγει ειρηνικά τις ενδογενείς αντιφάσεις που προκάλεσαν τους δύο παγκόσμιους πόλεμους ανάμεσα στις μεγάλες καπιταλιστικές δυνάμεις.

31. Αντίθετα με τους ισχυρισμούς που ακολούθησαν τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσηςγια τον τελικό θρίαμβο της «ελεύθερης αγοράς,» τα τελευταία 25 χρόνια είναι γεμάτα με μια ατελείωτη σειρά κρίσεων. Την ασιατικήοικονομική κρίση του 1997-1998 ακολούθησε η στάσηπληρωμών της Ρωσίας, η χρεωκοπία του Λονγκ Τερμ Κάπιταλ Μάνατζμεντ το 1998 και το σπάσιμο της φούσκας ντοτ-κομ το 2001, με αποκορύφωματην κατάρρευση που προκλήθηκε από τα ενυπόθηκα δάνεια υψηλού κινδύνου στις Ηνωμένες Πολιτείες και την παγκόσμια οικονομική καταστροφή στο τέλος του 2008.

32. Τα επτά τελευταία χρόνια, οι κεντρικές τράπεζες ανά τον κόσμο, με επικεφαλής την Φέντεραλ Ριζέρβ των ΗΠΑ, έχουν διοχετεύσει περισσότερα από $12 τρισεκατομμύρια για να στηρίξουν τη θέση των τραπεζών και των χρηματοπιστωτικών οίκων. Παρά τη μεγάλη άνοδο της αξίας των μετοχών και του εικονικού πλούτου των υπερ-πλούσιων, η αποτελμάτωση της παραγωγικής δραστηριότητας συνεχίζεται,παρότι το παγκόσμιο χρέος αυξήθηκε κατά $57 τρισεκατομμύρια. Η ανάπτυξη στην Κίνα, που διατηρείται με πολιτικές κινήτρων βασισμένων στη δημιουργία χρέους, επιβραδύνεται τώρα απότομα, προκαλώντας την κατάρρευση στις τιμές πρώτων υλών. Χώρες που εξαρτώνται από τις εξαγωγές πρώτων υλών όπως η Σαουδική Αραβία, η Ρωσία, η Νότια Αφρική, η Βραζιλία και η Βενεζουέλα, ακόμη και ο Καναδάς και η Αυστραλία, κινούνται προς την οικονομική ύφεση.

33. Μια πιο καταστρεπτική παγκόσμια οικονομική κατάρρευση προβάλλει απειλητικά. Οι Νιου Γιορκ Τάιμς παρατήρησαν: «Τα επισφαλή χρέηέχουν γίνει εμπόδιο στην οικονομική δραστηριότητα από την οικονομική κρίση του 2008.» Μέσα στην Κίνα, προειδοποίησαν, «τα προβληματικά δάνεια μπορεί να υπερβούν τα $5 τρισεκατομμύρια, ένας εκπληκτικός αριθμός που ισοδυναμεί με το μέγεθος του μισού ετήσιου οικονομικού προϊόντος της χώρας.» Οι Τάιμς προειδοποίησαν στη συνέχεια ότι τα «μη εξυπηρετούμενα δάνεια» στην Κίνα, την κύρια κινητήρια δύναμη όσης οικονομικής ανάπτυξης έχει πραγματοποιηθεί από το 2008, θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε οικονομικές ζημιές $4,4 τρισεκατομμυρίων. Άλλοι αναλυτές δίνουν άμεσες προειδοποιήσεις για την έκθεση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος στις πιστώσεις τρισεκατομμυρίων δολλαρίωνπου δόθηκαν σε εταιρείες ενέργειας που βρίσκονται στα πρόθυρα της χρεωκοπίας.

34. Όπως το κραχ της Γουόλ Στριτ το 1929 έθεσε σε κίνηση τις γεωπολιτικές εντάσεις που ξέσπασαν δέκα χρόνια αργότερα με τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, το κραχ του 2008 έχει υποδαυλίσει τον ιμπεριαλιστικό μιλιταρισμό. Τα τελευταία επτά χρόνια διεξάγεται μια συνεχώς κλιμακούμενη και όλο και πιο σκληρή πάληανάμεσα σε αντίπαλες πολυεθνικές εταιρείες εξαιτίας της μείωσης στο μερίδιο της αγοράς και των κερδών. Μια πρόσφατη έκθεση του Παγκόσμιου Ινστιτούτου Μακίνσευ, μια εταιρεία συμβούλων με έδρα την Αμερική, εκφράζει τους αμερικανικούς φόβους για το τέλος της «χρυσής εποχής» των κερδοφόρων επιχειρήσεων, που οφείλεται στον συνδυασμό της παγκόσμιας ύφεσης, του εντεινόμενου ανταγωνισμού και των απαιτήσεων της εργατικής τάξης για ψηλότερους μισθούς. Παρά την αύξηση των κερδών από 7,6 τοις εκατό του παγκόσμιου ΑΕΠ στο 10 τοις εκατό μεταξύ του 1980 και του 2013, η Μακίνσευ υπογραμμίζει ότι οι συνθήκες θα αλλάξουν ριζικά κατά την επόμενη δεκαετία. Εδραιωμένοι πολυεθνικοί οργανισμοί αντιμετωπίζουν αυξανόμενες προκλήσεις από εταιρείες που έχουν τη βάση τους στις «αναδυόμενες αγορές,» ιδιαίτερα στην Κίνα. Η αύξηση της αντίστασης μέσα στην εργατική τάξη επιδράστην πτώση επί δεκαετίες του κόστουςεργασίας. Η έκθεση της Μακίνσευ καταλήγει: «Οι κυβερνήσεις ανά τον κόσμο θα βρεθούν αντιμέτωπες με νέα ερωτήματα για το τι σημαίνει η ανάπτυξη ενός συγκριτικού πλεονεκτήματος που μπορεί να αντέξει μέσα σε αυτό το γοργά μεταβαλλόμενο περιβάλλον.» Η άρχουσα τάξη θεωρεί τη στρατιωτική ισχύ σαν ένα μέσο με το οποίο μπορεί να αποκτήσει «συγκριτικό πλεονέκτημα.»

Ιμπεριαλισμός, Μονοπώλιο και η Χρηματοπιστωτική Ολιγαρχία

35. Το έτος 2016 είναι η 100ή επέτειος των μεγαλύτερων γραπτών του Βλαντιμίρ Λένιν για τον ιμπεριαλισμό, που γράφτηκαν μέσα στη σφαγή του Πρώτου Παγκόσμιου Πόλεμου. Ο ιμπεριαλισμός, εξήγησε ο Λένιν, δεν ήταν απλά μια πολιτική, αλλά ένα ξεχωριστό στάδιο στην ανάπτυξη του παγκόσμιου καπιταλισμού. «Ο ιμπεριαλισμός είναι μονοπωλισκός καπιταλισμός∙ παρασιτικός, ή καπιταλισμός σε αποσύνθεση∙ ετοιμοθάνατος καπιταλισμός.» Χαρακτηρίζεται, τόνισε ο Λένιν, «από την αντικατάσταση του ελεύθερου ανταγωνισμού με το μονοπώλιο» και την κυριαρχία γιγάντιων συνδικάτων και τραπεζών πάνω στην οικονομία, «που ελέγχουν το σύνολο της παγκόσμιας αγοράς και τη μοιράζουν ‘φιλικά’μεταξύ τους – μέχρι να την ξαναμοιράσει ο πόλεμος.» Ο ιμπεριαλισμός, έγραψε ο Λένιν, είναι η δικτατορία του χρηματοπιστωτικού κεφάλαιου, «που αγωνίζεται για κυριαρχία, όχι για ελευθερία.»

36. Τα έργα του Λένιν γράφτηκαν σε ένααρχικό στάδιο μιας διαδικασίας που έχει εξελιχθεί ραγδαία κατά τον προηγούμενο αιώνα. Με την παγκοσμιοποίηση της καπιταλιστικής παραγωγής, οι πολυεθνικές εταιρείες έχουν τελικά κυριαρχήσει σε ολόκληρο τον πλανήτη, δημιουργώντας τεράστια παραγωγικά δίκτυακαι γραμμές εφοδιασμού που εκμεταλλεύονται την εργατική δύναμη των εργαζομένων σε όλο τον κόσμο. Η δικτατορία του χρηματοπιστωτικού κεφάλαιου έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις. Μια μελέτη που διεξάχθηκε το 2011 από ερευνητές στο Ελβετικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίαςδιαπίστωσε ότι από 43.060 πολυεθνικές εταιρείες, μόνο 1.318 είχαν την ιδιοκτησία της πλειοψηφίας των μεγάλων βιομηχανικών επιχειρήσεων ανά τον κόσμο, που αντιπροσώπευαν το 60 τοις εκατό των παγκόσμιων εσόδων. Από αυτές, μόλις 147 εταιρείες – σχεδόν αποκλειστικά οι μεγάλες τράπεζες και οι επενδυτικοί οργανισμοί με έδραστις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Δυτική Ευρώπη και την Ιαπωνία – έλεγχαν το 40 τοις εκατό του συνολικού πλούτου αυτών των εταιρειών.

37. Ηδιαδικασία της συγκέντρωσης των επιχειρήσεων έχει ενταθεί ακόμη περισσότερο μετά την οικονομική κρίση του 2008. Όλες έχουν εμπλακεί σε ένα κύμα συγχωνεύσεων και εξαγορών. Το έτος 2015 ήταν ρεκόρ για τέτοιες ενοποιήσεις, φτάνονταςσε συνολική αξία $4,9 τρισεκατομμύρια, ξεπερνώντας το προηγούμενο ρεκόρ των $4,6 τρισεκατομμυρίων το 2007.

38. Κάτω από τον ιμπεριαλισμό, έγραψε ο Λένιν, «η υπεροχή του χρηματοπιστωτικού κεφάλαιου πάνω από όλες τις άλλες μορφές κεφάλαιου σημαίνει την επικράτηση του εισοδηματία και της χρηματοπιστωτικής ολιγαρχίας∙ σημαίνει ότι ένας μικρός αριθμός ‘ισχυρών’ κρατών ξεχωρίζουν ανάμεσα σε όλα τα υπόλοιπα.» Η τάση προς την χρηματιστικοποίηση, και η κυριαρχία του «εισοδηματία» κερδοσκόπου πάνω σε όλες τις πτυχές της κοινωνικής και οικονομικής ζωής, έχει προσλάβει τεράστιες διαστάσεις, πουθενά αλλού τόσο όσο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ενώ το 1980, μόνο το 6 τοις εκατό των επιχειρηματικών κερδών στις ΗΠΑ εισέρρευσε στον χρηματοπιστωτικό τομέα, σήμερα είναι πάνω από το 40 τοις εκατό.

39. Το σύνολο του πλούτου που έχει στην κατοχή του ένα ελάχιστο ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμούείναι ασύλληπτο σε έκταση. Τα πλουσιότερα 62 άτομα κατέχουν τώρα περισσότερο πλούτο από όσο το χαμηλότερο 50 τοις εκατό της κοινωνίας, δηλαδή, 3,7 δισεκατομμύρια άτομα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η «οικονομική ανάκαμψη» έχει ωφελήσει μόνο την καπιταλιστική τάξη, καθώς το μερίδιο του πλούτου που κατέχει το κορυφαίο 0,1 τοις εκατό ανήλθε από 17 τοις εκατό το 2007 στο 22 τοις εκατό το 2012, ενώ το εισόδημα του μέσου νοικοκυριού έχει μειωθεί κατά 12 τοις εκατό την ίδια περίοδο. Αυτό τον χρόνο, προβλέπεται ότι το ένα τοις εκατό στην κορυφή του παγκόσμιου πληθυσμού θα ελέγχει περισσότερο πλούτο από το χαμηλότερο 99 τοις εκατό.

40. Η στροφή στον μιλιταρισμό έχει διευρύνει υπέρμετρα την κοινωνική ανισότητα και έχει ανεβάσει τις κοινωνικές εντάσεις. Ατελείωτες αυξήσεις στις στρατιωτικές δαπάνες χρηματοδοτούνται εις άμεσο βάρος των κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Οι παγκόσμιες στρατιωτικές δαπάνες έχουν ήδη εκτοξευθείσε πάνω από $1,7 τρισεκατομμύρια, μόνο το αμερικανικό κράτος σπατάλησε $600 δισεκατομμύρια από αυτό το ποσό.

Η Εργατική Τάξη και ο Αγώνας Ενάντια στον Ιμπεριαλισμό

41. Η κρίση του καπιταλιστικού συστήματος των εθνικών κρατών παράγει δύο ασυμβίβαστες προοπτικές. Ο ιμπεριαλισμός καταβάλλει προσπάθειες να ξεπεράσει τη σύγκρουση οικονομικών και γεωπολιτικών συμφερόντων που είναι έμφυτη μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα των εθνικών κρατών με την επικράτηση μιας παγκόσμιας ηγεμονικής δύναμης πάνω σε όλους τους αντιπάλους της. Αυτή είναι η επιδίωξη των ιμπεριαλιστικών γεωπολιτικών υπολογισμών, και η αναπόφευκτη συνέπεια της είναι ο καθολικός πόλεμος.

42. Αντιστεκόμενη στη γεωπολιτική της καπιταλιστικής τάξης, η διεθνής εργατική τάξη είναι η κοινωνική δύναμη που αντικειμενικά αποτελεί τη μαζική βάση για την παγκόσμια σοσιαλιστική επανάσταση, η οποία σημαίνει το τέλος του συστήματος εθνικών κρατών στο σύνολο του και την εγκαθίδρυση μιας παγκόσμιας οικονομίας βασισμένης στην ισότητα και τον επιστημονικό σχεδιασμό. Ο ιμπεριαλισμός επιδιώκει να διασώσει την καπιταλιστική τάξη πραγμάτων με τον πόλεμο. Η εργατική τάξη επιδιώκει να επιλύσει την παγκόσμια κρίση με την κοινωνική επανάσταση. Η στρατηγική του επαναστατικού κόμματος αναπτύσσεται ως η άρνηση της γεωπολιτικής του ιμπεριαλιστικού εθνικού κράτους. Το επαναστατικό κόμμα, όπως εξήγησε ο Τρότσκι, ακολουθεί «όχι τον πολεμικό χάρτη αλλά τον χάρτη της ταξικής πάλης.»

43. Ο καπιταλισμός, όπως εξηγεί ο μαρξισμός, δημιουργεί τον νεκροθάφτη του. Η παγκοσμιοποίηση της παραγωγής, που έχει εντείνει την κρίση του καπιταλισμού, έχει οδηγήσει σε μια τεράστια αύξηση του μεγέθους της διεθνούς εργατικής τάξης. Από το 1980 μέχρι το 2010, η παγκόσμια εργατική δύναμη αυξήθηκε κατά 1,2 δισεκατομμύρια, στα2,9 δισεκατομμύρια περίπου, που περιλαμβάνουν 500 εκατομμύρια νέους εργάτες μόνο στην Κίνα και την Ινδία. Η επέκταση της εργατικής τάξης περιλαμβάνει όχι μόνο τους εκατοντάδες εκατομμύρια νέους εργάτες στην Ασία, τη Λατινική Αμερική και την Αφρική, αλλά επίσης πλατιά τμήματα του πληθυσμού στις ιμπεριαλιστικές χώρες που έχουν προλεταριοποιηθεί. Ολόκληρη η υδρόγειος είναι όλο και πιο διαιρεμένη ανάμεσα σε ένα πολύ μικρό στρώμα που έχει στην κατοχή και τον έλεγχο του τα μέσα παραγωγής και την τεράστια πλειοψηφία που αναγκάζεται να πουλήσει την εργατική της δύναμη στην αγορά.

44. Η εργατική τάξη ωθείται σε αγώνες που θα προσλάβουν αναπόφευκτα επαναστατικές διαστάσεις. Οι άρχουσες τάξεις παντούεξαναγκάζονται να υπερασπιστούν τις θέσεις τους αποσπώντας ατελείωτες «θυσίες» από τους εργαζόμενους στα εθνικά κράτη της «πατρίδας» τους, με τη μορφή μαζικής ανεργίας, λιτότητας και την καταστροφή του βιοτικού επίπεδου. Μια ολόκληρη γενιά νέων αποστερείται το μέλλον της. Τεράστιοι πόροι σπαταλώνται σε στρατιωτικές δαπάνες, ενώ ζωτικές κοινωνικές υποδομές αποσαθρώνονται, η φτώχεια αυξάνεται, και σύνθετα περιβαλλοντικά προβλήματα μένουν αναπάντητα.

45. Υπάρχουν ξεκάθαρα σημάδια ότι οι κοινωνικές εντάσεις, που έχουν σταδιακά αναπτυχθεί επί δεκαετίες, βγαίνουν ορμητικά στην επιφάνεια.Το μαζικό κίνημα των εργαζόμενων και της νεολαίας στην Αίγυπτο το 2011 σήμανε το ξεκίνημα μιας νέας εποχής επαναστατικής πάλης της διεθνούς εργατικής τάξης. Το ακολούθησαν στη συνέχεια ισχυρές εκδηλώσεις αντίστασης της εργατικής τάξηςστην ανισότητα και την οικονομική εκμετάλλευση στη μια χώρα μετά την άλλη, από τις διαδηλώσεις κατά της λιτότητας στην Ευρώπη, στην εξάπλωση των απεργιών στην Κίνα, τη Ρωσία και τη Νότια Αφρική, στην εμφάνιση επαναστατικών αισθημάτων στους εργάτες στην αυτοκινητοβιομηχανία και σε άλλους τομείς εργαζομένων στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Τα Ψευτο-Αριστερά Πρακτορεία του Ιμπεριαλισμού

46. Υπάρχει έντονη αντίσταση στον πόλεμο μέσα στους εργαζόμενους και τη νεολαία διεθνώς. Το 2003, καθώς η κυβέρνηση Μπους προετοιμαζόταν να εισβάλει στο Ιράκ βασισμένη σε ψέματα, έγιναν μαζικές διαδηλώσεις όπου συμμετείχαν εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο. Αυτό το συναίσθημα δεν έχει εξαφανιστεί. Σε τι οφείλεται, λοιπόν, το γεγονός ότι κατά την προηγούμενη δεκαετία όλες οι μορφές διαμαρτυρίας κατά του πολέμου έχουν καταπνιγεί;

47. Η απάντηση βρίσκεται στις φιλο-καπιταλιστικές και φιλο-ιμπεριαλιστικές πολιτικές αυτού που απατηλά ποζάρει σαν «αριστερά.» Το αντιπολεμικό κίνημα κατά την περίοδο του πολέμου στο Βιετνάμ βασιζόταν κυρίως σε ριζοσπαστικοποιημένα τμήματα της μεσαίας τάξης. Κατά τις τέσσερεις προηγούμενες δεκαετίες, αυτά τα στρώματα έχουν υποστεί μια βαθειά κοινωνική και πολιτική μεταμόρφωση. Η τεράστια αύξηση στις αξίες των μετοχών – που διευκολύνθηκε από τη συνεχή επιβολή παραχωρήσεων στους μισθούς και τα επιδόματα των εργαζομένων, την εντατικοποίηση του ρυθμού εκμετάλλευσης, και την απόσπαση ενός όλο και μεγαλύτερου μεγέθους υπεραξίας από την εργατική τάξη – έχει δώσει σε ένα προνομιούχο τμήμα της μεσαίας τάξης πρόσβαση σε μια ποσότητα πλούτου που δεν μπορούσαν να φανταστούν στο ξεκίνημα της καριέρας τους. Η παρατεταμένη άνοδος στα χρηματιστήρια έδωσε τη δυνατότητα στον ιμπεριαλισμό να στρατολογήσει μέσα σε τμήματα της ανώτερης μεσαίας τάξης μια καινούργια και αφοσιωμένη πολιτική βάση. Αυτές οι δυνάμεις – και οι πολιτικές οργανώσεις που εκφράζουν τα συμφέροντα τους – έχουν κάνει ό,τι μπορούν για να καταπνίξουν όχι μόνο την αντίσταση στον πόλεμο, αλλά για να δικαιολογήσουν επίσης τις αρπακτικές επιχειρήσεις του ιμπεριαλισμού.

48. Η συγκεκριμένη πολιτική λειτουργία των ψευτο-αριστερών οργανώσεων και των συνεργατών τους είναι να συγκαλύψουν τα ψέματα των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους – για να δικαιολογήσουν επέμβαση είτε στα Βαλκάνια, στη Λιβύη ή στη Συρία – με τα απατηλά επιχειρήματα των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων.» Ηγέτες της ψευτο-αριστεράς καταδικάζουν τον «αντανακλαστικό αντι-ιμπεριαλισμό» επειδή εμποδίζει κάποια από τις επιχειρήσεις «Ευθύνη για Προστασία» (R2P) που σχεδιάζονται από το Πεντάγωνο. Εξέχοντες ηγέτες της ψευτο-αριστεράς, όπως ο Γκίλμπερτ Ατσκάρ, φτάνουν στο σημείο να συμμετέχουν σε ιμπεριαλιστικές συσκέψεις στρατηγικής. Ο αυτοπροβαλλόμενος καθηγητής Χουάν Κόουλ, πρόσφερε δημόσια τις υπηρεσίες του σαν στρατιώτης του ιμπεριαλισμού στη Λιβύη. Δεν υπάρχει τίποτε καινούργιο στην ηθική και δεοντολογική υψηλοφροσύνη των μικροαστών ακαδημαϊκών, θρησκευτικών ηγετών και διάφορων υποχείριων του ιμπεριαλισμού την οποία επικαλούνται για να δικαιολογήσουν τις εγκληματικές επιχειρήσεις των κυβερνήσεων τους. Από τις αρχές ήδη του 20ού αιώνα, ο Τζον Α.Χόμπσον, φιλελεύθερος επικριτής του ιμπεριαλισμού, επισήμανε καυστικά τον ρόλο που παίζει το «ψέμα της ψυχής» στη συγκάλυψη των εισβολών και των προσαρτήσεων. Η συνέπεια αυτών των ψεμάτων, έγραψε ο Χόμπσον, είναι ότι «οι ηθικές αξίες του έθνους εξευτελίζονται.»

49. Πασχίζοντας να αποδώσουν στη συμμαχία τους με τους στρατηγικούς σχεδιαστές στο Πεντάγωνο κάποια μορφή θεωρητικής και πολιτικής νομιμότητας, ένα ευρύ φάσμα ψευτο-αριστερών οργανώσεων έχει ανακηρύξει τη Ρωσία και την Κίνα «ιμπεριαλιστικές» δυνάμεις. Αυτός ο ορισμός έχει αρπαχτεί στον αέρα, χωρίς να γίνει καμμία σχεδόν προσπάθεια να εξηγηθεί η ιστορική διαδικασία μέσα από την οποία η Ρωσία και η Κίνα, μέσα σε διάστημα μόλις 25 ετών, μεταλλάχτηκαν από γραφειοκρατικά εκφυλισμένα και παραμορφωμένα εργατικά κράτη σε ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.

50. Εάν το ζήτημα ήταν απλά να εκφραστεί πολιτική αντίθεση στα καθεστώτα στο Πεκίνο και στη Μόσχα δεν θα ήταν ανάγκη να χρησιμοποιηθεί το επίθετο «ιμπεριαλιστικά.» Η Διεθνής Επιτροπή της Τέταρτης Διεθνούς καλεί για την ανατροπή των καπιταλιστικών κρατών στη Ρωσία και την Κίνα από την εργατική τάξη σαν ένα βασικό συστατικό της παγκόσμιας σοσιαλιστικής επανάστασης. Έχει εξηγήσει ότι και τα δύο κράτη είναι το προϊόν της προδοσίας των κοινωνικών επαναστάσεων του 20ού αιώνα και της αποκατάστασης του καπιταλισμούαπό τον σταλινισμό. Η ρωσική κυβέρνηση είναι ο εκπρόσωπος των ολιγαρχών που ξεπήδησαν μέσα από τη σταλινική γραφειοκρατία όταν αυτή αποξήλωσε το σοβιετικό κράτος και κατάργησε τις σχέσεις εθνικοποιημένης ιδιοκτησίας. Η προώθηση από τη σταλινική γραφειοκρατία του «μεγάλου ρωσικού» εθνικισμού είναι η ακραία συνέπεια του ίδιου του σταλινισμού, ο οποίος ήταν μια βίαιη και αντεπαναστατική απόρριψη του διεθνιστικού προγράμματος του μαρξισμού. Το καθεστώς του Κινεζικού Κομμουνιστικού κόμματος εκπροσωπεί την καπιταλιστική ελίτ και την γραφειοκρατία του αστυνομικού κράτους που αναπτύχθηκε από τη δεκαετία του 1980 και απέκτησε πλούτο διευκολύνοντας την εκμετάλλευση των κινεζικών μαζών από τις μεγάλες πολυεθνικές.

51. Πρέπει να τεθεί το ερώτημα, ποιος πολιτικός σκοπός εξυπηρετείται προσθέτοντας τη λέξη «ιμπεριαλιστικές» σε περιγραφές της Κίνας και της Ρωσίας; Σε πρακτικούς πολιτικούς όρους, εξυπηρετεί πολύ συγκεκριμένες λειτουργίες. Πρώτον, κάνει σχετικό, και συνεπώς μειώνει, τον κεντρικό και αποφασιστικό παγκόσμιο αντεπαναστατικό ρόλο του αμερικανικού, ευρωπαϊκού και ιαπωνικού ιμπεριαλισμού. Αυτό διευκολύνει την ενεργή συνεργασία της ψευτο-αριστεράς με τις Ηνωμένες Πολιτείες σε επιχειρήσεις αλλαγής καθεστώτος, όπως στη Συρία, όπου το καθεστώς του Ασάντ έχει υποστηριχθεί από τη Ρωσία. Δεύτερον, και ακόμη πιο σημαντικό, αποκαλώντας την Κίνα και τη Ρωσία ιμπεριαλιστικές – και συνεπώς, κατ´επέκταση, αποικιακές δυνάμεις που καταπνίγουν εθνοτικές, εθνικές, γλωσσικές και θρησκευτικές μειονότητες – επικυρώνει την υποστήριξη της ψευτο-αριστεράς σε εξεγέρσεις «εθνικής απελευθέρωσης» και «έγχρωμες επαναστάσεις» που έχουν ιμπεριαλιστική στήριξη μέσα στα όρια των υπαρχόντων κρατών.

52. Η υποστήριξη για τον ιμπεριαλισμό στο εξωτερικό βρίσκεται σε αντιστοιχία με την υποστήριξη για τα προστάγματα της χρηματοπιστωτικής αριστοκρατίας στο εσωτερικό. Η άνοδος στην εξουσία του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα («Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς») το 2015, και η εκπληκτική ταχύτητα με την οποία υιοθέτησε τις ίδιες ακριβώς πολιτικές λιτότητας στις οποίες ισχυριζόταν ότι ήταν αντίθετος, ξεσκέπασε τη φύση και τον ρόλο της ψευτο-αριστεράς διεθνώς. Η ίδια λειτουργία εξασκείται από ομάδες όπως το Αριστερό Κόμμα στη Γερμανία, το Νέο Αντι-καπιταλιστικό Κόμμα στη Γαλλία, το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα στη Βρετανία, και η Διεθνής Σοσιαλιστική Οργάνωση και η Σοσιαλιστική Εναλλακτική στις ΗΠΑ. Είτε προωθώντας την καμπάνια του Τζέρεμι Κόρμπιν του Εργατικού Κόμματος στη Βρετανία ή την καμπάνια του Μπέρνι Σάντερς του Δημοκρατικού Κόμματος στις ΗΠΑ, ο στόχος αυτών των οργανώσεων είναι να εμποδίσουν την ανεξάρτητη πολιτική κινητοποίηση της εργατικής τάξης. Η αδιάκοπη προώθηση των πολιτικών ταυτοτήτων φυλής, γένους και σεξουαλικού προσανατολισμού έχει αποτελέσει το μέσο με το οποίο έχουν αποκτήσει πρόσβαση σε προνομιούχες θέσεις στα πανεπιστήμια, τα επαγγέλματα, τα συνδικάτα και την κρατική γραφειοκρατία. Είναι δεμένες με χιλιάδες νήματα πάνω στις ποδιές της χρηματοπιστωτικής αριστοκρατίας και είναι βαθιά εχθρικές προς την εργατική τάξη.

Χτίστε τη Διεθνή Επιτροπή της Τέταρτης Διεθνούς!

53. Πλησιάζουμε την επέτειο των 100 χρόνων από την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917. Αυτό το γεγονός που άνοιξε μια νέα εποχή στην παγκόσμια ιστορία – η πρώτη σοσιαλιστική επανάσταση και εγκαθίδρυση ενός εργατικού κράτους – προετοιμάστηκε από μαρξιστές διεθνιστές, με ηγέτες τον Λένιν και τον Τρότσκι, που είχαν αδιάλλακτα αντισταθεί στον πρώτο ιμπεριαλιστικό παγκόσμιο πόλεμο. Η προδοσία αργότερα του διεθνιστικού προγράματος και των αρχών της Οκτωβριανής Επανάστασης από τη σταλινική γραφειοκρατία οδήγησε, τελικά, στη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Αλλά, παρά την τραγική μοίρα της Σοβιετικής Ένωσης, παραμένουν τρία ιστορικά γεγονότα που δεν μπορούν να εξαλειφθούν. Πρώτον, η Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 δικαίωσε την μαρξιστική εκτίμηση για τον επαναστατικό ρόλο της εργατικής τάξης και την αναγκαιότητα για τη συνειδητή προοπτική και ηγεσία που παρέχει το επαναστατικό κόμμα. Δεύτερον, η πάλη που διεξήχθη από το τροτσκιστικό κίνημα – τόσο μέσα όσο και έξω από τη Σοβιετική Ένωση – έδειξε ότι υπήρχε, πάνω στη βάση ενός σοσιαλιστικού και διεθνιστικού προγράμματος, μία επαναστατική εναλλακτική στον γραφειοκρατικό εκφυλισμό του σταλινικού καθεστώτος. Η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης δεν ήταν αναπόφευκτη. Τρίτον, οι θεμελιώδειςοικονομικές, κοινωνικές και γεωπολιτικές αντιφάσεις του καπιταλισμού που προκάλεσαν τον παγκόσμιο πόλεμο το 1914 και τη σοσιαλιστική επανάσταση το 1917 δεν έχουν ξεπεραστεί.

54. Ο προηγούμενος αιώνας δεν έχει περάσει μάταια. Η συνείδηση των εργαζόμενων και της νεολαίας σε όλο τον κόσμο έχει επηρεαστεί βαθιά από δεκαετίες ατελείωτου πόλεμου και οικονομικής κρίσης. Υπάρχει ένα ανερχόμενο κύμα πάλης ενάντια στο πτωτικό επίπεδο ζωής, τις επιθέσεις στα προνόμια, τη διευρυνόμενη κοινωνική ανισότητα και την καταστροφή των δημοκρατικών δικαιωμάτων με το πρόσχημα του «πόλεμου κατά της τρομοκρατίας.» Το κρίσιμο καθήκον είναι να προσδοθεί σε αυτούς τους αγώνες μία κατανόηση της κρίσης του καπιταλισμού στο σύνολο του, που βρίσκει την πιο επικίνδυνη έκφραση της στην ιμπεριαλιστική πολεμική εξόρμηση. Είναι αναγκαίο να αναπτυχθεί μια πολιτική ηγεσία μέσα στην εργατική τάξη που μπορεί να ενοποιήσει ξεχωριστούς αγώνες και να θέσει το θεμέλιο για την ανατροπή ολόκληρου του κοινωνικοοικονομικού συστήματος μέσα από την σοσιαλιστική επανάσταση.

55. Η παγκόσμια οικονομία και η παγκόσμια πολιτική έχουν εισέλθει σε ένα νέο στάδιο. Η περίοδος της καπιταλιστικής θριαμβολογίας που ξεκίνησε με την αποκατάσταση του καπιταλισμού στην Ανατολική Ευρώπη και έφτασε σε πυρετώδη παροξυσμό με τη σταλινική διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης έχει λήξει. Το κερδοσκοπικό σπίτι από τραπουλόχαρτα που έχει εγγυηθεί τον παρασιτικό πλούτο της άρχουσας τάξης καταρρέει. Η πτώση αξιών στα χρηματιστήρια δεν μειώνει μόνο το μέγεθος των χαρτοφυλακίων, αλλά συντρίβει το κύρος και την αξιοπιστία των φιλο-καπιταλιστών θεωρητικών και πολιτικών ηγετών.

56. Η αναπτυσσόμενη πολιτική ριζοσπαστικοποίηση της νεολαίας και των εργαζόμενων αποκτά γοργά ενα σοσιαλιστικό προσανατολισμό, προξενώντας σύγχυση και φόβο στην άρχουσα ελίτ. Θα ήταν εντελώς λανθασμένο να εξισωθεί αυτή η αρχική ενστικτώδης παρόρμηση προς τον σοσιαλισμό με μία πολιτικά αναπτυγμένη σοσιαλιστική συνείδηση. Αλλά η διαδικασία της πολιτικής ανάπτυξης – από τα πρώτα σημάδια λαϊκής οργής ενάντια στην καπιταλιστική αδικία στην κατανόηση της αναγκαιότητας για την ανατροπή του καπιταλισμού και την αντικατάστασης του με τον παγκόσμιο σοσιαλισμό – βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη.

57. Εκείνα τα κόμματα και οι προσωπικότητες που προβάλλουν ως οι αρχικά επωφελούμενοι από την πολιτική δυσφορία, θα κατατροπωθούν από τις τεράστιες κοινωνικές δυνάμεις που θέτει σε κίνηση η παγκόσμια κρίση. Η μοίρα του ΣΥΡΙΖΑ και του ηγέτη του Τσίπρα – που δέχθηκε καθολικούς επαίνους τον Ιανουάριο 2015 και περιφρόνηση τον Ιούλιο – θα πλήξει πολλούς άλλους πολιτικούς τσαρλατάνους και αποπροσανατολιστές. Αλλά δεν αρκεί η παθητική αναμονή αφήνοντας τα γεγονότα να ξεσκεπάσουν τους προδότες. Είναι αναγκαίο να αναληφθεί το χτίσιμο του γνήσιου επαναστατικού κόμματος αντάξιου του έργου που αντιμετωπίζει η εργατική τάξη.

58. Αυτή είναι η πολιτική αποστολή της Διεθνούς Επιτροπής της Τέταρτης Διεθνούς. Όλοι οι πολιτικοί μας εχθροί καταδικάζουν τη Διεθνή Επιτροπή σαν «σεχταριστική.» Για πολλές δεκαετίες, αυτός ο χαρακτηρισμός έχει χρησιμοποιηθεί ενάντια σε μαρξιστές από μικροαστούς οπορτουνιστές και πολιτικούς αγύρτες κάθε απόχρωσης (δηλαδή, φιλελεύθερους, σοσιαλδημοκράτες και εργατικούς καριερίστες, συνδικαλιστικούς διεκπεραιωτές, ψευτο-αριστερούς, ρεφορμιστές που φοβούνται τη σκιά τους, κτλ.)Σαν «σεχταριστές» εννοούν στην πραγματικότητα όσους είναι αφοσιωμένοι στις σοσιαλιστικές αρχές, που αρνούνται να συνάψουν πολιτικές συμμαχίες με την άρχουσα τάξη και είναι ανένδοτοι στον αγώνα για την πολιτική ανεξαρτησία της διεθνούς εργατικής τάξης. Ο Τρότσκι γνώριζε καλά αυτού του είδους τις καταγγελίες. Έγραψε:

Η Τέταρτη Διεθνής, από σήμερα κιόλας, μισείται δικαιολογημένα από τους σταλινικούς, τους σοσιαλδημοκράτες, τους αστούς φιλελεύθερους και τους φασίστες... Πολεμά χωρίς συμβιβασμό όλες τις πολιτικές ομάδες που κρέμονται δέσμιες πάνω στους αστούς. Το έργο της – η κατάλυση της κυριαρχίας του καπιταλισμού. Ο στόχος της – ο σοσιαλισμός. Η μέθοδος της – η προλεταριακή επανάσταση. [Η Θανάσιμη Αγωνία του Καπιταλισμού και τα Καθήκοντα της Τέταρτης Διεθνούς, (Το Μεταβατικό Πρόγραμμα)]

59. Η Διεθνής Επιτροπή της Τέταρτης Διεθνούς καλεί για την πιο πλατιά συζήτηση της ανάλυσης που παρουσιάστηκε σε αυτή τη δήλωση. Καλούμε τους δεκάδες χιλιάδες αναγνώστες του WorldSocialistWebSiteνα τη μελετήσουν και να αγωνιστούν για την όσοπιο πλατιά κυκλοφορία της. Τονίζουμε ότι οι αρχές που παρουσιάστηκαν σε αυτή τη δήλωση πρέπει να χρησιμοποιηθούν σαν θεμέλιο για το χτίσιμο ενός νέου διεθνούς αντιπολεμικού κινήματος. Αυτές οι αρχές, επαναλαμβάνουμε, είναι:

Η πάλη ενάντια στον πόλεμο πρέπει να είναι βασισμένη στην εργατική τάξη, την μεγάλη επαναστατική δύναμη στην κοινωνία, ενώνοντας πίσω της όλα τα προοδευτικά στοιχεία του πληθυσμού.

Το νέο αντιπολεμικό κίνημα πρέπει να είναι αντι-καπιταλιστικό και σοσιαλιστικό, επειδή δεν μπορεί να υπάρξει καμμία σοβαρή πάλη ενάντια στον πόλεμο παρά μόνο με την πάλη για να τελειώσει η δικτατορία του χρηματοπιστωτικού κεφάλαιου και το οικονομικό σύστημα που είναι η θεμελιακή αιτία του μιλιταρισμού και του πόλεμου.

Συνεπώς το νέο αντιπολεμικό κίνημα πρέπει αναγκαστικά να είναι εντελώς και ξεκάθαρα ανεξάρτητο από, και εχθρικό προς, όλα τα πολιτικά κόμματα και οργανώσεις της καπιταλιστικής τάξης.

Το νέο αντιπολεμικό κίνημα πρέπει, πάνω απ´όλα, να είναι διεθνές, κινητοποιώντας την τεράστια δύναμη της εργατικής τάξης σε μια ενοποιημένη παγκόσμια πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό.

60. Τα μεγάλα ιστορικά ζητήματα που προκύπτουν από τησημερινή παγκόσμια κατάσταση μπορούν να διατυπωθούν ως εξής: Πώς θα λυθεί η κρίση του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος; Οι αντιφάσεις που καταστρέφουν το σύστημα θα καταλήξουν σε πόλεμο ή σε παγκόσμια σοσιαλιστική επανάσταση; Θα οδηγήσει το μέλλον στον φασισμό, στον πυρηνικό πόλεμο ή στην αμετάκλητη κάθοδο προς τη βαρβαρότητα; Ή θα πάρει η εργατική τάξη τον δρόμο της επανάστασης, θα ανατρέψει το καπιταλιστικό σύστημα, και θα ξαναχτίσει κατόπιν τον κόσμο πάνω σε σοσιαλιστικά θεμέλια; Αυτές είναι οι πραγματικές εναλλακτικές που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα.

61. Η Διεθνής Επιτροπή της Τέταρτης Διεθνούς και τα τμήματα της καλωσορίζουν την αδελφική συζήτηση, βασισμένη στις αρχές που προτάθηκαν σε αυτή τη δήλωση, με πολιτικές τάσεις και άτομα σε όλο τον κόσμο που αναγνωρίζουν την επείγουσα ανάγκη να χτιστεί ένα διεθνές μαζικό κίνημα ενάντια στον πόλεμο.

• Για την ενότητα της διεθνούς εργατικής τάξης!
• Υπερασπίστε τα δημοκρατικά δικαιώματα!
• Για ισότητα και σοσιαλισμό!
• Σταματήστε την πορεία προς τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο με το πρόγραμμα της Παγκόσμιας Σοσιαλιστικής Επανάστασης!
• Διαδώστε την ανάγνωση του World Socialist Web Site!
• Εκπαιδεύστε μια νέα γενιά εργαζομένων και νεολαίας στις αρχές του επαναστατικού σοσιαλιστικού διεθνισμού!
• Χτίστε νέα τμήματα της Διεθνούς Επιτροπής της Τέταρτης Διεθνούς!

18 Φεβρουαρίου 2016